W obu wzorach na siłę grawitacji użyłem następujących danych. Siłę obliczono za każdym razem tylko dla jednego pierwiastka, którego masa wynosi 1 kg i obie masy znajdują się w odległości 1 m od siebie i na Ziemi. Według nowego wzoru na siłę grawitacji lekkie pierwiastki przyciągają się większymi siłami aniżeli wynikałoby to z obliczeń według wzoru Newtona. Wyniki obliczeń dla pierwiastków ciężkich są porównywalne dla obu wzorów. Otrzymałem dużą zgodność obu sił dla pierwiastków ciężkich, największą dla ołowiu (Pb). Jeżeli moja zależność wyraża rzeczywistą siłę oddziaływania grawitacyjnego pomiędzy ciałami, to pierwiastki o mniejszej liczbie atomowej (pierwiastki lekkie) oddziaływują grawitacyjnie ze sobą i innymi ciałami ( np. z Ziemią) silniej niż wynika to ze wzoru Newtona. W zdumienie wprawia mnie jednak siła wzajemnego oddziaływania 1 kg wodoru lub tylko dwoch atomow wodoru. Jest ona prawie 25 razy większa od przewidywanej przez wzór Newtona. Obiekty kosmiczne w naszej okolicy (chodzi o miliony lat świetlnych) poruszają się w taki sposób, że musimy założyć istnienie niewidocznej materii. Ta, którą widzimy stanowi tylko 4% do 5%, tej, która powinna być, aby obliczenia zgadzały się z obserwacjami. Jeżeli we Wszechświecie znajduje się materia, która składa się w dużej mierze z wodoru a reszta to prawie wyłącznie hel, to możemy zrezygnować z nowo stworzonych bytów jak "cemna materia" czy "ciemna energia". We Wszechświecie rośnie liczba atomów helu kosztem liczby atomów wodoru (ich liczba maleje)i jednocześnie maleje gęstość promieniowania. "Ciemna Energia" jest więc też bytem z którego można zrezygnować, ponieważ te dwa wymienione czynniki powodują razem, że siła grawitacji we Wszechświecie maleje. To tylko tak wyglada, jakby jakaś tajemnicza siła powodawała coraz szybsze rozszerzanie się naszego Wszechświata.
W rzeczywistości nie ma takiej siły.
Obliczenia w tabeli na podstawie których powstał wykres nr 1 znajdziesz tutaj.